Tefsir - period pristrasnosti

Period pristrasnosti mezhebima i frakcijama je najduži period u povijesti tefsira. Počinje formiranje mezheba i akaidskih prava i traje sve do kraja devetnaestog stoljeća, tj. do početka renesanse i reformizma u islamskom svijetu. Učenjaci svakog mezheba su nastojali tumačiti kur'anske ajete u skladu sa svojim mezhebom u cilju da dokažu ispravnost svojih stavova i superiornost mezheba kojeg zastupaju.

Ovaj period izrodio je tefsire tipa: hanefijski, malikijski, sufijski, mu'tezilijski i sl. To, naime, doprinosi širenju racionalizma u tefsiru, pa tako racionalni tefsir u ovom periodu preuzima primat nad tradicionalnim. Jedna od važnih, kazali bismo, negativnih značajki tefsira tog perioda jeste taklid, tj. slijepo slijeđenje stavova učenjaka iz prethodnog perioda bez mogućnosti ili nesposobnosti davanja ličnog doprinosa tefsiru.