Hasan ibn Zijad

Hasan ibn Zijad el-Lu'lui (734-819), tabii-tabiin i četvrti po važnosti učenik Ebu Hanife. Rođen je u Kufi. Bio je kufanski kadija. Djelovao je kasnije u Bagdadu, gdje je i preminuo. Naslijedio je Hafsa ibn Gijasa, isto Ebu Hanifinog učenika, na mjestu kadije u Bagdadu. Učio je pred jednim brojem tabinima i tabi-tabiinima. Među njima su: Ebu Hanife; Ebu Jusuf, Muhammed, Zufer ibn Huzejl, isto učenici Ebu Hanife; Abdulaziz ibn Abdulmelik ibn Džurejdž i dr. Među njegovim učenicima su: Muhammed ibn Šudža' es-Seldži, Šuajb ibn Ejjub es-Sarifini, Muhammed ibn Semaa et-Temimi, Alija er-Razi, Omer ibn Muhejr, Ishak ibn el-Behlul et-Tenuhi, Hasan ibn Ebu Malik i dr. Dobar prenosilac. Njegova najvažnija djela su: fikh (Kitāb al-muǧarrad, Adab al-qāḍī, Kitāb al-nafaqāt, Kitāb al-ẖarāǧ, Kitāb al-iǧārah, Kitāb al-ṣarf, Kitāb al-tuhmah, Kitāb al-farāiḍ, Kitāb al-waṣāyah, Kitāb al-ẖiṣāl, Kitāb al-maqālāt, Al-Amālī itd.), akaid (Ma'anī al-īman), hadiske zbirke (Al-Āṯār, rivajet Ebu Hanifinog Musneda)