Er-Razi Fahruddin

Fahruddin er-Razi (1150-1210). Rođen je u Rejju, koji je danas predgrađe Teherana. Njegov otac je bio poznat kao učenjak, tako da je imao od malena od koga učiti. Govorio je i pisao na arapskom i perzijskom jeziku. Bio je izuzetan vaiz i govornik na oba jezika. Najpoznatije njegovo djelo jeste čuveni tefsir Mefatihu-l-gajb. Po dužini, ovo je jedan od najobimnijih tefira. Zbog toga su ga nazvali i Et-Tefsiru-l-kebir. Njegov tefsir je cijenjen upravo zbog njegove opširnosti, te zbog toga što detaljno obrađuje pitanja iz raznih oblasti, što inače nije karakterstično za jedan tefsir. Bio je najčuveniji islamski učenjak svoga vremena. Istakao se i u ostalim islamskim, ali i svjetovnim disciplinama, kao što su filozofija, medicina, logika.

Zbog izuzetnih zasluga uopće, a napose na planu islamskih nauka, dat mu je počasni naziv Fahruddin" što znači Ponos vjere". Bio je ehlisunnijski učenjak i kao takav borio se za ispravnost islamskog vjerovanja. U svome životu sukobljavao se sa raznim sektama, naročito sa mu'tezilijama i pobijao njihove stavove. Zbog toga će neki kazati da nije umro prirodnom smrću, već da je otrovan. Pored toga što ga mnogi smatraju najvećim islamskim učenjakom svoga vremena, također, mnogi ga smatraju i najistaknutijim filozofom svoga vremena. Napisao je veliki broj djela. Neka od djela su mu pisana na perzijskom jeziku. Nabrojat ćemo samo neka: El-Mesailu-l-hamsune fi 'ilmi-l-kelam (pedeset pitanja iz oblasti ilmul-l-kelama), El-Me'alim fi usuli-l-fik (iz usul-i fikha), Tefsiru esmaillahi-l-husna (tumačenje Allahovih lijepih imena), El-Milelu ve-n-nihalu (o vjerama i sektama), El-Mulehhas fi-l-felsefe (sažetak filozofije) itd.