Ebu Hajjan

Ebu Hajjan el-Endelusi, rođen 1256., je još jedan je izvanredan plod nekadašnje islamske Španije, odnosno Endelusa. U potrazi za naukom proputovao je cijelu Španiju, zemlje sjeverne Afrike, Hidžaz, Siriju i Egipat.  Autor je tefsira koji se smatra jednim od najistaknutijih dozvoljenih racionalnih tefsira. Bio je malikijskog, pa zahirijskog i na kraju šafijskog mezheba. Odgojio je čitavu plejadu istaknutih islamskih učenjaka. Ebu Hajjanov tefsir EI-Bahrul-muhit (Abū Hayyān: Al-Baḥr al-muḥīṭ.) jedan je od dužih tefsira i do sada je doživio nekoliko izdanja, uglavnom u osam velikih tomova. Taj tefsir stručnjaci smatraju prvim i najvažnijim izvorom onome ko se interesuje za jezičku analizu kur'anskih termina, jer je gramatička strana najizrazitiji aspekt njegova doprinosa tumačenju kur'anskih ajeta. Budući da je Ebu Hajjan dosta pažnje u svom tefsiru posvetio jezičkoj strani, logično je da je određene stavove preuzimao od Zamahšerija i Ibn Atijje.

Ebu Hajjan je napisao veliki broj djela, od kojih je većina još za njegova života postala poznata i prihvaćena diljem islamskog svijeta, a također i nakon njegove smrti. U predgovoru njegovom tefsiru navodi se četrdeset šest djela, s tim što to opet nije konačan broj, nego sam ona koja su postala najčuvenija.