El-Bejdavi Nasiruddin

Nasiruddin el-Bejdavi (u. 1286). Rođen je u mjestu el-Bejda' u blizini Širaza (Perzija). Porijeklom je iz porodice koja je generacijama njegovala izučavanje i bavljenje islamskim znanostima, pa tako prve intelektualne korake prave pred svojim ocem. Istakao se u više naučnih disciplina, posebno u fikhu, tefsiru, hadisu, historiji i logici. Također, bio je istaknuti poznavalac arapskog jezika i njegove gramatike.

Njegov tefsir Envaru-t-tenzil ve esraru-t-te'vil jedan je od najistaknutijih i najviše korištenih racionalnih tefsira. Pri pisanju pomenutog tefsira, koristio se Zamahšerijevim i Razijevim tefsirima. Zbog svestranog znanja i obrazovanja dobio je nadimke 'Allameh, odnosno Enciklopedista, te El-Qadi, odnosno kadija, sudija, zbog toga što je obavljao istoimenu funkciju. Zbog zasluga na polju islamskih nauka općenito dobiva nadimak Nasiruddin, što se prevodi kao Pomagač vjere. Po tom nadimku će ostati upamćen, jer su ga ljudi njegovog doba više zvali i oslovljavali tim nadimkom nego vlastitim imenom. Bio je istaknuti ehlisunnijski učenjak i nastojao je demantirati stavove pripadnika raznih sekti.

Rahmetli Mehmed Handžić navodi kako je Bejdavi postao poznat među drugi islamskim učenjacima. Naime, u Tibrizu je bio organiziran naučni skup kojem je prisustvovao i Bejdavi. Na skupu je jedan učenjak postavio pitanje koje prisutni učenjaci nisu mogli ni protumačiti, a kamoli na njega odgovoriti. Tada se iz pozadine javio Bejdavi, pojasni navedeno pitanje, te detaljno na njega odgovorio, čime je zadivio sve prisutne. Od tada on uživa veliki ugled među učenjacima. Bejdavi je autor brojnih djela, od kojih su najistaknutija: Envaru-t-tenzili ve esraru-t-te'vili (komentar Kur'ana), El-Minhadž (djelo iz oblasti usul-i fikha), El-Gajetu-l-kusva fi dijareti-l-fetva (fikhsko djelo šafijskog mezheba).