Munasabe
Prikladnost, podesnost; u tehničkom vokabularu pravnih teoretičara (usulijjun), to je značenje nekog čovjekovog postupka koje zahtijeva obaveznost, zabranjenost ili dopuštenost tog postupka; takvo je značenje očigledno i konstantno svojstvo (vas), koje razum procjenjuje kao osnovu šerijatskog pravila, i ono je prikladno (munasib) svrsi zbog koje je Zakonodavac ustanovio taj hukm. Svrha Zakonodavca sastoji se od ostvarenja koristi (masleha) ili sprečavanja štete (mefseda) ili postizanja oba cilja u isto vrijeme.
IZVORI
Objašnjenje Ibn Ašura na osnovu sljedećih izvora: Ibn Rushd, The Distinguished Jurist’s Primer (Bidayat al-Mujtahid), prijevod: Imran Ahsan Khan Nyazee (Reading: Garnet Publishing Limited, 2003);
Imran Ahsan Khan Nyazee, Islamic Jurisprudence (Islamabad: International Institute of Islamic Thought & Islamic Research Institute, 2000);
Sano Koutoub Moustapha, Mu’jam mustalehat usul el-fikh, Arebi-Inkilizi (Concordance of Jurisprudence Fundamentals Terminology), (Sirija, Damask: Dar el-fikr, 2000);
Muhammed Revvas Kal’andži, Mu’džem luga el-fukaha’, Arabic-English-French (Bejrut: Dar en-nefa’is, 1996)
Wael B. Hallaq, A History of Islamic Legal Theories: An Introduction to Sunni Usul al-Fiqh (Cambridge, UK: Cambridge University Press, 1997).