Jezik i stil Kur'ana

U Kur'anu postoje riječi stranog porijekla. Dijalekat plemena Kurejš je osnova u jeziku Kur'ana. Kur'an, kako zaključuju mufessiri, sadrži i dijalekt plemena Sa'd ibn Bekr, te dijalekt plemana Benu Abs. Na osnovu jezičkih istraživanja primjetno je da u Kur'anu ima dosta riječi hebrejskog porijekla, zatim riječi perzijskog porijekla, zatim grčkog, nabatejskog, sirskog, hindu itd. Na osnovu pravila arapskog jezika nam je poznato da imenice u ovom jeziku imaju jedninu, dvojinu i množinu.

U arapskom se deđava, a posebno u Kur'anu, da se neke imenice upotrebljavaju samo u množini, a kada se traži njena jednina, Kur'an tu riječ iz množine ne vraća u jedninu, već koristi njen sinonim. Primjera radi u Kur'anu se za riječ srca uvijek koristi riječ elbab, a nigdje u Kur'anu nema pomena njene jednine lubab. Kada govori o njenoj jednici, srce, onda upotrebljava sinonimnu riječ kalb. Jedna od karakteristika kojoj se arapski izdvaja od ostalih jezika jeste i upotreba jednine u značenju množine. Također, isto tako množina može imati značenje jednine. Isto tako, Kur'an ponekad upotrebljava dvojinu u značenju jednine, kao i množinu u značenju dvojine i obratno. Pored svega nabrojanog, u Kur'anu je prisutna i antonimija, pojava kada jedna riječ ima dva suprostavljena značenja. Primjera radi riječ zanna u Kur'anu se često upotrebljava u značenju jekina (uvjerenja), kao i u značenju šekka (sumnje).

Također, riječ edžr može označavati i nagradu i kaznu. Jedna od karateristika Kur'ana jeste mnoštvo sinonimnih i polisemnih riječi. Kur'an upotreblajva riječi u njihovom osnovnom, temeljnom, leksičkom značenju. To je uglavnom preovlađujuće u Kur'anu. Pitanje je da li se Kur'an oslanja na metaforu? Jedno mišljenje kaže da je ona prisutna u Kur'anu onoliko koliko je neophodno. Drugo kaže da se uopšte ne oslanja na metaforu. Sujuti, govoreći o metafori, ističe da je to ljepši dio Kur'ana, jer je preneseno značenje bolje i stilski efektnije od prvobitnog značenja riječi.

Ponekad Kur'an upotrebljava istu riječ, ali sa različitim kontekstualnim značenjima. Jedna od njegovih karakteristika jeste svakako i digresija, tj, skretanje s jedne misli na drugu, iako različitu od nje.