Ibn Džuzejj

Puno ime ovog mufessira je: Muhammed b. Ahmed b. Muhammed b. Abdullah b. Džuzejj el-Kilbi Ebu'l-Kasim el-Garnati el-Endelusi el-Maliki. Poznat je, i u komentarima Kur'ana prepoznatljiv, pod imenom Ibn Džuzejj. Rođen je 693. godine po Hidžri (1294. god. po Miladu) u Garnati (Granadi), glavnom gradu Endelusa (srednjovjekovne muslimanske Španije) u to vrijeme, a umro je 741. god. po Hidžri (1340. god. po Miladu) kao šehid u bici u mjestu Tarīf, u blizini Džebel-i Tarika (Gibraltara). Neki biografi Ibn Džuzejja prvenstveno vide kao ''učenjaka metodologije šeri'atskoga prava i lingvistike'' (Zirikli, 5/325). Kada smo kod fikha i usul-i fikha, napomenimo i činjenicu da Ibn Džuzejj svoje učenike nije samo podučavao fikhu malikijske pravne škole, kojoj je pripadao, već je ''nastojao da ih upozna i sa drugim mezhebima, kao što su mezhebi imama Šafija, Ebu Hanife i Ahmeda, sa poznavanjem dokaza kojima se oni služe'' (Zubejri, 1/197). O izvanredno plodnom i raskošnom naučnom znanju i radu Ibn Džuzejja svjedoče njegova djela koja je napisao i ostavio iza sebe. Napisao je značajna djela iz više islamskih naučnih disciplina.

Ibn Džuzejj je, čini se, napisao i druga djela osim ovih trinaest, a što se dokazuje riječima njegovog učenika Ibnu'l-Hatība koji u svome djelu El-Ihāta, nakon navođenja većine djela svoga učitelja, kaže da ''postoje i druga djela koja je napisao iz oblasti tefsira, kiraeta i dr.'' (nav. prema: Zubejri, 1/219).