Malik
HADIS
El-Kasim ibn Muhammed kaže:
Neki čovjek iz Jemena, odsječene ruke i noge stigao je u Medinu, pa je otišao Ebu Bekru es-Sidiku i požalio mu se da mu je namjesnik Jemena učinio nepravdu i odsjekao mu ruku. Taj čovjek je (te noći) klanjao noćni namaz, pa je Ebu Bekr rekao: Tako mi Gospodara tvoga oca, ogromne li razlike između tvoje noći i noći kradljivca. Nakon toga je nestao nakit (ogrlica) Esme bint Umejs. Taj čovjek je zajedno s njima tražio i govorio: Gospodaru, Ti kazni onoga ko je pokrao ukućane ovog dobrog čovjeka. Pronašli su je kod zlatara koji je potvrdio da je čovjek odsječene ruke i noge donio (njemu) tu ogrlicu (da je proda). Kradljivac je priznao i posvjedočeno je protiv njega, pa je Ebu Bekr izdao zapovijed, te mu je odsječena njegova lijeva ruka, te reče Ebu Bekr: Tako mi Allaha, njegova kletva protiv samog sebe je, po meni, za njega teža od njegove krađe." (Malik, 38/2, 1808)
ARAPSKI
الْقَاسِمُ بنُ محمد: أَنَّ رَجُلاً مِنْ أَهْلِ الْيَمَنِ أَقْطَعَ الْيَدِ وَالرِّجْلِ قَدِمَ المدينة فَنَزَلَ عَلَى أَبِي بَكْرٍ الصديق فَشَكَا إِلَيْهِ أَنَّ عَامِلَ الْيَمَنِ ظَلَمَهُ وقطع يده، وكَانَ يُصَلِّ مِنَ اللَّيْلِ فَيَقُولُ أَبُو بَكْرٍ: وَأَبِيكَ مَا لَيْلُكَ بِلَيْلِ سَارِقٍ، ثُمَّ إِنَّهُ بيت حليا لأَسْمَاءَ بِنْتِ عُمَيْسٍ فافتقدته، فَجَعَلَ يَطُوفُ مَعَهُمْ وَيَقُولُ: اللَّهُمَّ عَلَيْكَ بِمَنْ يبيت أَهْلَ دويرة الرجل الصَّالِحِ، ثم وجد الْحُلِيَّ عِنْدَ صَائِغٍ فزَعَمَ أَنَّ الأَقْطَعَ جَاءَ بِهِ، فَاعْتَرَفَ الأَقْطَعُ أَوْ شُهِدَ عَلَيْهِ، فَأَمَرَ بِهِ أَبُو بَكْرٍ فَقُطِعَتْ شماله، فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ: وَاللَّهِ إن دعاءه عَلَى نَفْسِهِ أَشَدُّ عِنْدِي مِنْ سَرِقَتِهِ