Buharija | 6073
HADIS
Avfa b. Malika b. Tufejla, tj. Ibn-Harisa, bratića po majci Vjerovjesnikove, a.s., supruge Aiše, da je kazivao:
"Čuvši da je Abdullah b. Zubejr o prodaji ili poklonu koji je Aiša bila dala rekao: Tako mi Allaha, ili će Aiša prestati, ili ću je staviti pod starateljstvo – Aiša je upitala: Je li to on zaista rekao?, pa su joj rekli da jeste, na što je ona rekla: Zavjetujem se Allahu da nikada neću progovoriti s Ibn-Zubejrom! Kada se izbjegavanje oduljilo, Ibn-Zubejr je zamolio da se kod nje posreduje, pa je rekla: Tako mi Allaha, nikada mu neću prihvatiti posredovanje niti ću svoj zavjet prekršiti! Kada se to Ibn-Zubejru oduljilo, obratio se Misveru b. Mahremeu i Abdur-Rahmanu b. Esvedu b. Abdu Jegusu – a obojica su bili iz porodice Benu-Zuhra – i zamolio ih: Zaklinjem vas Allahom, kad bi me (kako) uveli kod Aiše! Više joj nije dozvoljeno da me pod zavjetom izbjegava! Na to su se Misver i Abdur-Rahman, ogrnuti svojim ogrtačima, s njim zaputili do Aiše i riječima: Neka je na tebe Allahov mir, milost i blagoslov, možemo li ući? – zamolili da ih primi. Uđite!, odgovorila je Aiša. Je li svi?, upitali su. Da, uđite svi!, rekla je, ne znajući da je s njima dvojicom i Ibn-Zubejr. Kada su ušli unutra, Ibn-Zubejr je ušao u zastrti dio (sobe), zagrlio Aišu i počeo plakati, preklinjući je (da mu oprosti). Misver i Abdur-Rahman također su je počeli preklinjati (i moliti) da se pomire i da ona primi njegovo izvinjenje, govoreći joj da je Vjerovjesnik, a.s., kao što i sama zna, riječima: Muslimanu nije dozvoljeno izbjegavati svoga brata više od tri noći – zabranio izbjegavanje. Nakon što su Aiši dugo govorili, savjetovali je i opominjali (o obavezama prema rodbini), i ona je, plačući, počela opominjati i njih dvojicu, govoreći im: Zavjetovala sam se, a zavjet je težak! Njih dvojica nisu prestali insisirati sve dok se nije pomirila (dok nije progovorila) s Ibn-Zubejrom. Za prekršaj svoga zavjeta oslobodila je četrdeset robova. Kasnije je svoj zavjet (često) spominjala i toliko plakala da bi joj se vala nakvasila od suza." (Buhari, 6073)
ARAPSKI
عَوْفُ بْنُ مَالِكِ بْنِ الطُّفَيْلِ ـ هُوَ ابْنُ الْحَارِثِ وَهْوَ ابْنُ أَخِي عَائِشَةَ زَوْجِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم لأُمِّهَا ـ أَنَّ عَائِشَةَ حُدِّثَتْ أَنَّ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ الزُّبَيْرِ قَالَ فِي بَيْعٍ أَوْ عَطَاءٍ أَعْطَتْهُ عَائِشَةُ وَاللَّهِ لَتَنْتَهِيَنَّ عَائِشَةُ، أَوْ لأَحْجُرَنَّ عَلَيْهَا. فَقَالَتْ أَهُوَ قَالَ هَذَا قَالُوا نَعَمْ. قَالَتْ هُوَ لِلَّهِ عَلَىَّ نَذْرٌ، أَنْ لاَ أُكَلِّمَ ابْنَ الزُّبَيْرِ أَبَدًا. فَاسْتَشْفَعَ ابْنُ الزُّبَيْرِ إِلَيْهَا، حِينَ طَالَتِ الْهِجْرَةُ فَقَالَتْ لاَ وَاللَّهِ لاَ أُشَفِّعُ فِيهِ أَبَدًا، وَلاَ أَتَحَنَّثُ إِلَى نَذْرِي. فَلَمَّا طَالَ ذَلِكَ عَلَى ابْنِ الزُّبَيْرِ كَلَّمَ الْمِسْوَرَ بْنَ مَخْرَمَةَ وَعَبْدَ الرَّحْمَنِ بْنَ الأَسْوَدِ بْنِ عَبْدِ يَغُوثَ، وَهُمَا مِنْ بَنِي زُهْرَةَ، وَقَالَ لَهُمَا أَنْشُدُكُمَا بِاللَّهِ لَمَّا أَدْخَلْتُمَانِي عَلَى عَائِشَةَ، فَإِنَّهَا لاَ يَحِلُّ لَهَا أَنْ تَنْذُرَ قَطِيعَتِي. فَأَقْبَلَ بِهِ الْمِسْوَرُ وَعَبْدُ الرَّحْمَنِ مُشْتَمِلَيْنِ بِأَرْدِيَتِهِمَا حَتَّى اسْتَأْذَنَا عَلَى عَائِشَةَ فَقَالاَ السَّلاَمُ عَلَيْكِ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ، أَنَدْخُلُ قَالَتْ عَائِشَةُ ادْخُلُوا. قَالُوا كُلُّنَا قَالَتْ نَعَمِ ادْخُلُوا كُلُّكُمْ. وَلاَ تَعْلَمُ أَنَّ مَعَهُمَا ابْنَ الزُّبَيْرِ، فَلَمَّا دَخَلُوا دَخَلَ ابْنُ الزُّبَيْرِ الْحِجَابَ، فَاعْتَنَقَ عَائِشَةَ وَطَفِقَ يُنَاشِدُهَا وَيَبْكِي، وَطَفِقَ الْمِسْوَرُ وَعَبْدُ الرَّحْمَنِ يُنَاشِدَانِهَا إِلاَّ مَا كَلَّمَتْهُ وَقَبِلَتْ مِنْهُ، وَيَقُولاَنِ إِنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم نَهَى عَمَّا قَدْ عَلِمْتِ مِنَ الْهِجْرَةِ، فَإِنَّهُ لاَ يَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ يَهْجُرَ أَخَاهُ فَوْقَ ثَلاَثِ لَيَالٍ. فَلَمَّا أَكْثَرُوا عَلَى عَائِشَةَ مِنَ التَّذْكِرَةِ وَالتَّحْرِيجِ طَفِقَتْ تُذَكِّرُهُمَا نَذْرَهَا وَتَبْكِي وَتَقُولُ إِنِّي نَذَرْتُ، وَالنَّذْرُ شَدِيدٌ. فَلَمْ يَزَالاَ بِهَا حَتَّى كَلَّمَتِ ابْنَ الزُّبَيْرِ، وَأَعْتَقَتْ فِي نَذْرِهَا ذَلِكَ أَرْبَعِينَ رَقَبَةً. وَكَانَتْ تَذْكُرُ نَذْرَهَا بَعْدَ ذَلِكَ فَتَبْكِي، حَتَّى تَبُلَّ دُمُوعُهَا خِمَارَهَا.