Buharija
HADIS
Pričao nam je Muttarif b. Abdullah Ebu-Musab, njemu Abdur-Rahman b. Ebu-Meval, prenoseći od Muhammeda b. Munkedira, a on od Džabira, radijallahu anhu, da je kazivao:
"Vjerovjesnik, a.s., podučavao nas je istihari (da tražimo od Allaha dobro) u svemu, kao što nas je podučavao (nekoj) suri iz Kurana. (Govorio je:) Kada neko (od vas) htjedne nešto uraditi, neka klanja dva rekata, a zatim neka kaže: Allahu, molim Te da mi podariš ono što je bolje, jer si Ti najznaniji! Tražim od Tebe da mi podariš moć, jer si Ti najmoćniji! Molim Te da me obdariš iz Svog velikog dobra – a Ti, doista, (sve) možeš, a ja ne mogu! Ti (sve) znaš, a ja ne znam, i Ti si znalac skrivenog (gajba)! Allahu, ako je u Tvom znanju ovo dobro za mene, za moju vjeru, život i smrt (ili je rekao: u mom sadašnjem i kasnijem životu), odredi mi to! A ako je u Tvom znanju ovo loše za mene, za moju vjeru, život i smrt (ili je rekao: u mom sadašnjem i kasnijem životu), otkloni to od mene, udalji me od toga i odredi mi dobro gdje god ono bilo, a potom me učini zadovoljnim time! Neka čovjek zatim imenuje svoju potrebu."
ARAPSKI
حَدَّثَنَا مُطَرِّفُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ أَبُو مُصْعَبٍ، حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ أَبِي الْمَوَالِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْمُنْكَدِرِ، عَنْ جَابِرٍ ـ رضى الله عنه ـ قَالَ كَانَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم يُعَلِّمُنَا الاِسْتِخَارَةَ فِي الأُمُورِ كُلِّهَا كَالسُّورَةِ مِنَ الْقُرْآنِ " إِذَا هَمَّ بِالأَمْرِ فَلْيَرْكَعْ رَكْعَتَيْنِ، ثُمَّ يَقُولُ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ، وَأَسْتَقْدِرُكَ بِقُدْرَتِكَ، وَأَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ الْعَظِيمِ، فَإِنَّكَ تَقْدِرُ وَلاَ أَقْدِرُ، وَتَعْلَمُ وَلاَ أَعْلَمُ، وَأَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ، اللَّهُمَّ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الأَمْرَ خَيْرٌ لِي فِي دِينِي وَمَعَاشِي وَعَاقِبَةِ أَمْرِي ـ أَوْ قَالَ عَاجِلِ أَمْرِي وَآجِلِهِ ـ فَاقْدُرْهُ لِي، وَإِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الأَمْرَ شَرٌّ لِي فِي دِينِي وَمَعَاشِي وَعَاقِبَةِ أَمْرِي ـ أَوْ قَالَ فِي عَاجِلِ أَمْرِي وَآجِلِهِ ـ فَاصْرِفْهُ عَنِّي وَاصْرِفْنِي عَنْهُ، وَاقْدُرْ لِيَ الْخَيْرَ حَيْثُ كَانَ، ثُمَّ رَضِّنِي بِهِ. وَيُسَمِّي حَاجَتَهُ