Buharija
HADIS
Pričao nam je Kutejba b. Seid, njemu Ismail b. Džafer, prenoseći od Amra b. Ebu-Amra, oslobođenog roba Muttaliba b. Abdullaha b. Hantaba, da je čuo Enesa b. Malika kako kaže:
"Allahov Poslanik, a.s., rekao je Ebu-Talhi: Odaberi nam jednog od vaših dječaka da me služi! Ebu-Talha je", veli Enes, "izišao i poveo me sa sobom, tako što me je na jahalici posadio iza sebe. Ja sam poslije toga služio Allahovog Poslanika, a.s., kad god bi odsjeo (na nekom mjestu), i mnogo puta čuo sam ga kako kaže: Allahu, ja kod Tebe tražim zaštitu od brige i tuge, od nemoći i lijenosti, od škrtosti i kukavičluka te od tereta duga i premoći ljudi! Ja sam ga neprestano služio, i kada smo se vraćali iz Bitke na Hajberu – a Poslanik, a.s., vraćao se sa Safijjom b. Hujejj, koju je bio odabrao (iz ratnog plijena) – vidio sam ga kako iza sebe mota ogrtač ili pokrivač (praveći neku vrstu jastuka); zatim je nju posadio iza sebe. Kada smo bili u Sahbau, spravio je na kožnom tepihu jelo od datula s maslom i grušalinom (hajs), a zatim poslao mene da pozovem ljude. Pozvao sam ljude, i oni su jeli – a to je bila gozba kada je prvi put imao spolni odnos sa Safijjom. Potom je nastavio svoje putovanje, a kada se pred njim ukazalo brdo Uhud reče: Allahu, ja proglašavam svetim prostor koji je između njena dva brda, kao što je Ibrahim Meku proglasio svetom! Allahu, daj Svoj blagoslov u njihovom muddu i sau!"
ARAPSKI
حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ، حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ جَعْفَرٍ، عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِي عَمْرٍو، مَوْلَى الْمُطَّلِبِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَنْطَبٍ أَنَّهُ سَمِعَ أَنَسَ بْنَ مَالِكٍ، يَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم لأَبِي طَلْحَةَ " الْتَمِسْ لَنَا غُلاَمًا مِنْ غِلْمَانِكُمْ يَخْدُمُنِي ". فَخَرَجَ بِي أَبُو طَلْحَةَ يُرْدِفُنِي وَرَاءَهُ، فَكُنْتُ أَخْدُمُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم كُلَّمَا نَزَلَ، فَكُنْتُ أَسْمَعُهُ يُكْثِرُ أَنْ يَقُولَ " اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْهَمِّ وَالْحَزَنِ، وَالْعَجْزِ وَالْكَسَلِ، وَالْبُخْلِ وَالْجُبْنِ، وَضَلَعِ الدَّيْنِ، وَغَلَبَةِ الرِّجَالِ ". فَلَمْ أَزَلْ أَخْدُمُهُ حَتَّى أَقْبَلْنَا مِنْ خَيْبَرَ، وَأَقْبَلَ بِصَفِيَّةَ بِنْتِ حُيَىٍّ قَدْ حَازَهَا، فَكُنْتُ أَرَاهُ يُحَوِّي وَرَاءَهُ بِعَبَاءَةٍ أَوْ كِسَاءٍ ثُمَّ يُرْدِفُهَا وَرَاءَهُ حَتَّى إِذَا كُنَّا بِالصَّهْبَاءِ صَنَعَ حَيْسًا فِي نِطَعٍ، ثُمَّ أَرْسَلَنِي فَدَعَوْتُ رِجَالاً فَأَكَلُوا، وَكَانَ ذَلِكَ بِنَاءَهُ بِهَا، ثُمَّ أَقْبَلَ حَتَّى بَدَا لَهُ أُحُدٌ قَالَ " هَذَا جُبَيْلٌ يُحِبُّنَا وَنُحِبُّهُ ". فَلَمَّا أَشْرَفَ عَلَى الْمَدِينَةِ قَالَ " اللَّهُمَّ إِنِّي أُحَرِّمُ مَا بَيْنَ جَبَلَيْهَا مِثْلَ مَا حَرَّمَ بِهِ إِبْرَاهِيمُ مَكَّةَ، اللَّهُمَّ بَارِكْ لَهُمْ فِي مُدِّهِمْ وَصَاعِهِمْ