Bez obzira na situaciju i poteškoće kroz koje ummet Muhammedov, s.a.v.s., prolazi vjernik nikada ne smije gubiti nadu u Allahovu milost, padati u očaj -i ne daj Bože- imati ružno mišljenje o Allahu, dž.š.,  jer “imati fino mišljenje o Allahu, dž.š., je od znakova lijepog i ispravnog vjerovanja,” kako to stoji u predaji koju bilježi Tirmizi i Hakim. Takođe, nikada ne smije reći za sebe da je sa njim “gotovo” i da on nema šanse da se popravi. Treba da učini iskreno pokajanje –tevbu- za grijehe koje je počinio i treba da počne izvršavati vjerske propise a kloniti se zabrana.

 

Allah, dž.š., u Kur’anu na nekoliko mjesta govori o tome pa kaže:

﴿ إِنَّهُ لاَ يَيْئَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الكَافِرُونَ ﴾ (سورة يوسف 87)

“Zaista nadu u Allahovu milost gubi samo narod koji ne vjeruje.”

 

﴿ قُلْ يَاعِبَادِي الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لاَ تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴾ (سورة الزمر 53)

“Reci: ‘O robovi moji koji ste se prema sebi ogriješili, ne gubite nadu u Allahovu milost! Allah će, sigurno, sve grijehe oprostiti. On, doista, mnogo prašta i On je milostiv.”

 

﴿ إِنَّ اللَّهَ لاَ يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ ﴾ (سورة النساء 48)

“Allah neće oprostiti da Mu se neko drugi smatra ravnim, a oprostiće manje grijege od toga, onome ko hoće.”

﴿ وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ ﴾ (سورة الأعراف 156)

 “a milost Moja obuhvaća sve...”

Mnogo je hadisa koji govore o veličini i opsežnosti Allahove milosti prema Njegovim robovima, pa evo nekih od tih hadisa:

“Allah ima stotinu milosti, svaka od njih je onolika koliko je rastojanje između nebesa i zemlje. Samo jednu od tih stotinu milosti je Allah spustio na zemlju među ljude, džine i životinje. Ta jedna milost se izražava u njihovoj samilosti i međusobnoj blagosti, pa čak i kada se životinja ili ptica smiluje svome mladunčetu. Preostalih devedeset i devet milosti Allah, dž.š., je ostavio za Sudnji dan kako bi se smilovao svojim robovima.” 

Enes ibn Malik, r.a., pripovijeda da je jednom prilikom Allahov Poslanik, s.a.v.s., ušao kod nekog mladića u momentima njegovog umiranja, pa ga je upitao: -Kako se osjećaš? Mladić odgovori: -Nadam se Allahovoj milosti i strah me je zbog mojih grijeha. Tada mu Poslanik, s.a.v.s., reče: “To dvoje se neće sastaviti u srcu muslimana u ovakvoj situaciji (kod umiranja) a da mu Allah neće dati ono čemu se nada i zaštiti ga od onoga čega se plaši.”

Autor: Fuad Sedić