﴿أَفَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ فَلاَ يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ﴾ (سورة الأعراف 99)

“Zar oni mogu biti sigurni od Allahove kazne? Allahove kazne se ne boji samo narod kome propast predstoji.”

Allahov Poslanik, s.a.v.s., kaže: “Kada vidite da Allah daje nekom čovjeku sve što poželi pored toga što taj čovjek čini grijehe, znajte da je to samo zavođenje,” zatim je Poslanik proučio ovaj kur’anski ajet: 

 

﴿فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّى إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ﴾ (سورة الأنعام 44)

“I kada bi zaboravili ono čime su opominjani, Mi bismo im kapije svega otvorili; a kad bi se onome što im je dato obradovali, iznenada bismo ih kaznili i oni bi odjednom svaku  nadu izgubili.”

U jednoj predaji stoji, kada je Allah, dž.š.,  kaznio Iblisa Džibril i Mika’il su zaplakali. Tada ih je Allah upitao zašto plaču, a oni mu odgovoriše: -Gospodaru naš, mi nismo sigurni da i nas nećeš kazniti. Tada im njihov Gospodar reče: -Tako i treba da budete i ne smijete biti sigurni od Moje kazne!”

Allahov Poslanik, s.a.v.s., je imao običaj često učiti ovu dovu: 

 

كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلىَّ اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُكْثِرُ أَنْ يَقُولَ يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَى دِينِكَ فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ آمَنَّا بِكَ وَبِمَا جِئْتَ بِهِ فَهَلْ تَخَافُ عَلَيْنَا قَالَ نَعَمْ إِنَّ الْقُلُوبَ بَيْنَ أُصْبُعَيْنِ مِنْ أَصَابِعِ اللَّهِ يُقَلِّبُهَا كَيْفَ يَشَاءُ (رواه الترمذي والحاكم)

“O Ti koji okrećeš srca, učvrsti moje srca u Tvojoj vjeri!” Tada ga je neko upitao: -Allahov Poslaniče, bojiš li se za nas? On odgovori: -Zaista su ljudska srca između dva prsta Milostivog, i okreće ih kako hoće.”

Zbog svega navedenog nije muslimanu dozvoljeno da bude zanesen i zadivljen svojim ibadetom, dobrim djelima, namazom, postom i sl., i treba da je svjestan da je to sve blagodat od Allaha, dž.š., Musliman treba uvijek da se boji Allaha, dž.š., i da ima u vidu svoju manjkavost i grijehe, i da smatra svoja djela skromnim, a ne da sebe smatra boljim od drugih. Treba da primjenjuje hadis u kojem Allahov Poslanik, s.a.v.s., kaže: “Čuvaj svoj jezik, neka ti je kuća prostrana (za doček gostiju) i plači zbog svojih grijeha.”

Prema tome vjernik se ne smije osloniti na svoja djela pa da bude siguran od Allahove kazne, i da bude od onih za koje Allah kaže:

﴿ أَفَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ فَلاَ يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ ﴾ (سورة الأعراف 99)

“Zar oni mogu biti sigurni od Allahove kazne? Allahove kazne se ne boji samo narod kome propast predstoji.”

Takođe vjernik treba da moli Allaha, dž.š., da mu zadnja njegova djela budu najbolja, (husnul-hatime) jer se djela cijene prema onome što je posljednje. U jednom hadisu se kaže: “Zaista čovjek ponekada radi djela džennetlije, pa kada između njega i Dženneta ne bude nego rastojanje jedne podlaktice, tada dođe ono što mu je propisano i počne raditi djela džehennemlije pa uđe u Džehennem.”

Autor: Fuad Sedić