Možda ga ta riječ ili izreka – ne daj Bože- može izvesti iz vjere. Tu se ubraja izigravanje i šala sa vjerskim propisima, ili ismijavanje ili potcjenjivanje muslimana. Takođe ovo obuhvata sve ono što bi moglo rezultirati svađom i neprijateljstvom među muslimanima, prekidanjem rodbinskih veza, razvaljivanjem brakova i tome slično. 

 

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلىَّ اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنَّ الرَّجُلَ لَيَتَكَلَّمُ بِالْكَلِمَةِ لاَ يَرَى بِهَا بَأْسًا يَهْوِي بِهَا سَبْعِينَ خَرِيفًا فِي النَّارِ (رواه الترمذي وغيره)

Ebu Hurejre, r.a., prenosi da je Allahov Poslanik, s.a.v.s., rekao: “Nekada čovjek izgovori neku riječ, ne pridajući joj važnost, i zbog nje će biti bačen u džehennemsku vatru, dubine sedamdeset godina.”

      Zato musliman mora voditi računa o onome šta govori i ako se šali, kako se šali. Neka svojim govorom nastoji zadobiti Allahovo zadovljstvo, kao što Allahov Poslanik u drugom hadisu kaže: “Nekada čovjek izgovori neku riječ, želeći time postići Allahovo zadovoljstvo, i time uistinu zasluži Allahovo  zadovoljstvo i blagodat koja traje sve do Sudnjeg dana.” 

Autor: Fuad Sedić