Ranije je to uglavnom podrazumijevalo presretanje karavana a u današnjem vremenu obuhvata sve načine ometanja slobodnog kretanja i izazivanje nesigurnosti ljudi za njihove živote i imetke. To je jedan od načina činjenja nereda na Zemlji.

U Kur’anu je pomenuta kazna koja je predviđena za počinioce ovakvih djela: 

﴿إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلاَفٍ أَوْ يُنفَوْا مِنَ الأَرْضِ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنيَا وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ﴾ (سورة المائدة 33 )

“Zaista je kazna onima koji se bore protiv Allaha i Njegovog Poslanika (ne budu im pokorni) i koji na Zemlji čine nered (ubijajući, kradući i otimajući tuđi imetak): da budu ubijeni, ili razapeti, ili da im se unakrst ruke i noge odsijeku ili da se iz zemlje protjeraju. To im je poniženje na ovom svijetu, a na onom  svijetu čeka ih patnja velika.”

Povod objave ovog ajeta je slijedeći slučaj: Enes ibn Malik, r.a., pripovijeda da su neki ljudi iz plemena Ukl (ili Urejne) došli Poslaniku, s.a.v.s., u Medinu i požalili se da su bolesni. Poslanik im je naredio da borave van Medine i dao im na raspolaganje skupinu deva i čobana, rekavši im da muzu te deve i da, kao lijek, piju to mlijeko. Kada su se oporavili od bolesti ubili su čobana, oteli deve i pobjegli. Ta vijest je došla Poslaniku, s.a.v.s., ujutro i on je odmah poslao za njima potjeru koja ih je dovela Poslaniku pred veče. Tim povodom je objavljen citirani ajet, te je Poslanik naredio da im se odsijeku ruke i noge i da im se iskopaju oči.” Ebu Kilabe kaže: Ovi ljudi su ukrali, ubili, postali nevjernici nakon što su bili muslimani i borili se protiv Allaha i Njegovog Poslanika. Kazna im je bila ovakva zato što su oni čobanu koji je čuvao deve odsjekli ruke i noge i zaboli mu bodlje u njegove oči i tako je umro. On je takav donešen u Medinu, a ime mu je bilo Jesar. Taj događaj se desio šeste godine po Hidžri. 

Abdullah ibn Abbas, r.a., kaže: Halifa primjenjuje jednu od kazni koje su pomenute u ovom ajetu. Međutim, u drugom mišljenju stoji da se primjenjuje kazna koja odgovara počinjenom djelu; pa ko ubije i otme imetak taj se ubija i razapinje, a ko otme imetak a ne ubije, tome se odsijeca ruka, ko ubije a ne uzme imetak taj se ubija, i ko zastrašuje ljude na putu i slično taj se progoni iz tog mjesta.

Autor: Fuad Sedić