Allah, dž.š., je židove opisao sa ovim svojstvom, pa u Kur’anu kaže: 

 

﴿ أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَى مَا آتَاهُمْ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ﴾ (سورة النساء 54)

“…ili bi ljudima na onome što im je Allah iz obilja Svoga darovao zavidjeli.”

Ebu Hurejre, r.a., pripovijeda da je Allahov Poslanik, s.a.v.s., rekao: “U utrobi vjernikovoj se neće sastaviti prašina od borbe na Allahovom putu i dim od džehennemske vatre, niti se u srcu vjernika može spojiti vjerovanje i zavidnost.”

 

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ أَنَّ النَّبِيَّ صَلىَّ اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إِيَّاكُمْ وَالْحَسَدَ فَإِنَّ الْحَسَدَ يَأْكُلُ الْحَسَنَاتِ كَمَا تَأْكُلُ النَّارُ الْحَطَبَ (رواه أبو داود والبيهقي)

Ebu Hurejre, r.a., u drugom hadisu prenosi da je Allahov Poslanik, s.a.v.s., rekao: “Čuvajte se zavidnosti, jer zaista zavidnost jede dobra djela kao što vatra jede drva.”

Zubejr, r.a., pripovijeda da je Allahov Poslanik, s.a.v.s., rekao: “I među vas se uvukla bolest koja je bila u narodima prije vas: zavidnost i mržnja. Mržnja je ta koja sječe i brije. Ne kažem da brije kosu nego uništava vjeru.” 

Jedino u čemu bi bilo dozvoljeno zavidjeti je, kada vidimo da neko zna ispravno i lijepo učiti u Kur’anu i poznaje kur’anske propise, te po njima postupa i kada vidimo čovjeka da ima imetka pa ga dijeli na Allahovom putu, kako se to u poznatom hadisu kaže. U ova dva slučaja je dozvoljeno priželjkivati da i mi imamo takvo nešto a ne priželjkivati da ta osoba to izgubi a da nama pripadne. 

Autor: Fuad Sedić