Selefizam 

Iako nema općeprihvaćenog mišljenja pod ovim pojmom u sociološkim i politološkim studijama često se određuje pravac mišljenja i društveno-političkog djelovanja grupacija i pojedinaca koji se pozivaju na selef (vidjeti pojam selef).

Begović (Duranović: 2018) u svom radu pod pojmom selefizam smatra pokret u Arabiji koji se razvio u 18. stoljeću i koji zagovara reformu muslimanskih društava kroz restauraciju naslijeđa prve tri generacije muslimana (es-selefu-s-salih). Prema mišljenju Huseina ef. Kavazovića (2015), selefizam nije tumačenje islama, već pokret nastao na prostorima Indije i Bliskog istoka, pod udarima kolonijalizma.

Hafizović (2008) smatra da određene grupacije učenje o selefu instrumentaliziraju. Osvrćući se na pojavu selefizma u BiH on smatra da živimo u vrijeme u kome se sve zloupotrebljava, pa i najranija tradicija i oni segmenti koji su u njoj najsvetiji: svjedoci smo jedne pojave u BiH koja se pokušava definirati kao neka vrsta selefističkog pokreta koji više nema toliko predznak religijskog nego ideološkog. Dakle, to je jedan pokret koji čak pokazuje neke svoje izrazito militantne navike, pokret što se skriva iza jednog naslova koji se odnosi na prve dvije ili tri uzorite generacije muslimana. Skrivajući se pod tim naslovom oni zapravo pokušavaju promicati neke potpuno druge sadržaje i metode borbe koji nemaju ničega zajedničkog sa islamom i sa prvim generacijama muslimana. O tome se u Bosni tek počinje govoriti, no još nemamo potpunu definiciju niti imamo puni sadržinski opseg te pojave koja ovdje iz dana u dan poprima sve jasnije konture." Zbog političkih konotacija koje nosi sa sobom selfizam muslimani nastoje zaštiti pojam selef koji bi se mogao devalvirati prihvatanjem ekskluziviteta jedne grupacije nad njim. O selefu su s punim poštovanjem govorili i vjerski reformatori, poput Muhameda Abduhua i drugih, s čijim nekim stavovima određene selefijske grupacije se ne bi uopšte složile.