Lukata

Izgubljena imovina (stvar) u arapskom jeziku se naziva el-lukata. U islamsko-pravnoj terminologiji lukatom – izgubljenom stvari se smatra vrijedna imovina – mal muhterem koja se nađe na mjestu na kojem se obično ona ne čuva – gajre muhriz, a čiji vlasnik je nepoznat onom ko ga nađe.

Ibn Hadžer kaže: Islamski učenjaci smatraju da status uzimanja izgubljene stvari ne treba generalizirati, nego se on razlikuje od nijeta osobe i od situacije do situacije. Kada onaj koji nađe izgubljenu stvar, bude uvjeren da ju je bolje uzeti nego ostaviti, onda će njeno uzimanje biti obavezno ili poželjno. A kada bude uvjeren da ju je bolje ostaviti nego uzeti, onda će njeno uzimanje biti zabranjeno ili pokuđeno. Ukoliko ne bude moguće preferirati između njena uzimanja ili ostavljanja, onda će njeno uzimanje biti dozvoljeno."

Ko uzme izgubljenu imovinu nakon njena pronalaska dužan je sljedeće: 1. – da sačuva njene najizrazitije osobine;Poslanik, a.s., je naredio onome ko nađe izgubljenu stvar da zapamti – sačuva njene osobine pa je rekao: Zapamti kesu i konac s kojim se vezala." 2. da oglašava da je pronašao izgubljen imetak ili imovinu;Ova obaveza je propisana radi pronalaska izgubljene imovine od strane njena vlasnika. Oglašavanje treba prilagoditi običaju mjesta u kom živi onaj koji je pronašao takav imetak, te odabrati najefikasnija sredstva putem kojih se može najbrže i najefikasnije realizovati navedeni cilj i intencija.