Dilema oko tehijjetul-mesdžida
PITANJE
U jednom od odgovora spomenuli ste strogu pokuđenost klanjanja tehijjetul-mesdžida u zabranjenim vremenima, pa vas pitam kako je moguće onda da se dženaze namazi kod nas u većini slučajeva klanjaju nakon ikindije namaza, a poznato je da je zabranjeno klanjati nakon ikindije, s napomenom da su i tehijjetul mesdžid i dženaza namaz, namazi sa povodom?
ODGOVOR
Oba namaza su namazi s povodom, kao što ste primjetili, ali je obavljanje dženaze namaza fardi-kifaje, a obavljanje tehijjetul mesdžida je sunnet/nafila, a to je velika razlika. Opće je poznato da ako bi ušli u džamiju kada je vrijeme sunneta ili farza nekog redovnog namaza i klanjali ih, taj sunnet ili farz će zamijeniti tehijjetul-mesdžid, a dženazu namaz ne može zamijeniti bilo koji drugi obavezni ili dobrovoljninamaz. Prema propisu u našem mezhebu pet je vremena u kojima je pokuđeno klanjati. Ta vremena se podijeljena u dvije skupine zato što su povodi pokuđenosti različiti. U prvoj skupini su tri vremena: kada sunce izlazi, kada je na polovni neba i kada zalazi. U ova tri vremena strogo je pokuđeno (mekruh tahrimi) obavljati bilo koji namaz, osim ikindije toga dana. U druga dva pokuđena vremena (poslije sabah namaza pa do izlaska sunca, i poslije ikindije namaza pa do zalaska sunca) pokuđeno je obavljanje nafila, a nije pokuđeno naklanjavanje propuštenog farza, vitr namaza i sedžde-i-tilaveta kao i obavljanje dženaze namaza.